نوخورلی
- مشخصات
- مجموعه: طوایف ترکمن
- منتشر شده در جمعه, 02 فروردين 1392 21:46
- تعداد بازدید: 954
نوخورلی: گ.پ. واسیلیوا G.P. Wasilýewa در تحقیقات خود به سال 1954 م. نوخورلی را به دو شاخه تقسیم کرده است: نوخورلی و زردلی zertli. شاخه‌ی نوخورلی و تیره‌هایی را که تا قرن 11 میلادی به آن اضافه شده به دو زیر شاخه تقسیم کرده است: ملیک Melik ، اربان Erban، دنجیک Denjik، سیغیر Sygyr، جاغیل‌جوْغول Jagyljogul (جاغیل‌جوْغول شامل: کؤسه، پارّاش Parraş، جاغیل‌جوْغول). شاخه‌ی دیگر نوخورلی را تیره‌هایی می‌داند که در قرون 11 تا 18 میلادی به آنها اضافه شده‌اند: یۆزبگی، یۆزباشی، عوض‌گلدی، بَهار، عبدالرحمان، خوجا، ایشخ‌آتا Yşhata (اشیخ‌آتا شامل: جویجه و قودوز)، قوُش‌خانا، اِشک (شامل: کۆیزه‌گأر).
خ. موُخی‌یف H. Muhyýew نیز در کار خود به نام گویش‌های زبان ترکمنی: گویش نوخورلی[1][1] طایفه نوخورلی را به دو شاخه‌ی نوخورلی و زردلی تقسیم می‌کند. شاخه‌ی نوخورلی را به زیرشاخه‌های: جاغیل‌جوغول (شامل: پارّاش، کؤسه)، بَهار، عبدالرحمان، عوض‌گلدی، ارباب، خوجا، یۆزباشی (شامل: آنّاقربان، عوض‌یۆزباشی)، قوُش‌خانا، یۆزبگی (شامل: یۆزبگی، قاراداشلی)، اشک، سیغیر، ایشخ‌آتا، ملیک، دنجیک تقسیم کرده است.
سایت نسب‌شناسی طوایف ترکمن
استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.
[1] گویش‌های زبان ترکمنی: گویش نوخور (تورکمن دیلی‌نینگ نوخور دیالکتی)، پایان‌نامه، آشغابات، انتشارات علم، 1977.